Inhoudsopgave:
- Wat is een leugendetector?
- Hoe werkt een leugendetector?
- Zijn de resultaten van de leugendetectortest dan effectief?
Op het gebied van de wet gebruiken onderzoekers vaak leugendetectors om de ware waarheid te onthullen. Als iemand solliciteert voor bepaalde beroepen, is soms ook een leugendetector nodig tijdens het interview. Hoe werkt een leugendetector? En is het effectief om de waarheid te vinden?
Wat is een leugendetector?
Een leugendetector is een polygraafmachine die is ontworpen met speciale sensoren om leugens bij mensen te detecteren. Deze tool werd oorspronkelijk uitgevonden in het begin van 1902. In de loop van de tijd hebben leugendetectoren veel modernere en meer geavanceerde versies gekregen.
Een leugendetector werkt in feite door de reactie van een persoon op te nemen en vast te leggen in de vorm van magnetische golven wanneer hem doorlopend een aantal vragen wordt gesteld. Tijdens het proces krijgt u een aantal sensoren aangesloten om uw vitale organen te detecteren, zoals hartslag, ademhaling en huid.
De psychologische reactie die optreedt als je iets zegt, wat het ook is, zal onbewust het werk van de organen beïnvloeden. Door middel van sensoren die aan uw lichaam zijn bevestigd, kunnen onderzoekers ontdekken of er abnormale veranderingen zijn in de drie bovenstaande lichaamsfuncties. De resultaten worden vervolgens direct afgedrukt op grafisch papier. Onderzoek door een leugendetector duurt doorgaans minder dan 1,5 uur.
Hoe werkt een leugendetector?
Wanneer je de test doet met een leugendetector, zijn er 4 tot 6 sensoren die op het lichaam worden aangesloten. Er zijn ook andere digitale sensorapparaten die door het hele lichaam zijn aangesloten om te bepalen of er psychologische veranderingen optreden wanneer iemand liegt of de waarheid vertelt. Hier is hoe een leugendetector werkt om leugens te detecteren.
(Bron: www.shutterstock.com)
Ten eerste moet u in een bepaalde kamer op een speciale bank zitten. Vervolgens worden de sensoren van de polygraafmachine aan uw lichaam bevestigd. Er zijn 3 kabelsensoren die vaak worden gebruikt bij het detecteren van leugens.
- Pneumografische sensor, die wordt gebruikt om ademslagen te detecteren die op de borst en de buik zijn aangebracht. Deze sensor werkt bij samentrekking van de spieren en lucht in het lichaam.
- Bloeddrukmanchetsensor , zijn functie is om veranderingen in bloeddruk en hartslag te detecteren. Deze kabelsensor wordt aan uw arm bevestigd. Hoe het werkt, wordt gedetecteerd door het geluid van de hartslag of de bloedstroom.
- Huidweerstandssensor , om het zweet op de hand te zien en te detecteren. Deze sensorkabel zit over het algemeen ook aan je vingers vast, zodat je weet hoeveel zweet er uit komt als je in het nauw gedreven bent en ligt.
Ten tweede zal de examinator u enkele vragen stellen over een onderwerp, kwestie of zaak waarvan u de waarheid wilt weten. Vervolgens zullen ze de grafiek lezen en ontdekken of er een abnormale reactie is of een grafiek die fluctueert. Nadat een examinator de resultaten van de grafieken heeft gelezen, worden de resultaten van de grafieken gebruikt om te bepalen of je liegt of eerlijk bent.
Zijn de resultaten van de leugendetectortest dan effectief?
Een leugendetectorinspectie is over het algemeen tot 90 procent nauwkeurig. Maar dit geldt niet noodzakelijk voor alle gevallen. De reden hiervoor is dat deze tool alleen reacties op psychologische veranderingen in de gaten houdt en laat zien als je iets zegt. Fysieke tekens en "vreemde" tekens die vaak aangeven dat iemand liegt, zoals stotteren, zweten of onscherpe oogbewegingen, zijn niet altijd indicaties voor liegen. Deze kenmerken kunnen erop duiden dat u nerveus, gestrest of ongemakkelijk bent in een bepaalde toestand. In dit geval wordt het het "object" van onderzoek. Over het algemeen heeft iedereen een andere stijl van spreken, om nog maar te zwijgen van de sluwheid van mensen om leugens te verdoezelen.
Leugens opsporen is geen gemakkelijke taak, het wordt meestal niet met het blote oog gedaan. Leugendetectoren zijn nog steeds controversieel onder psychologen, omdat er geen standaard voor liegen is die met fysieke of niet-fysieke middelen kan worden gemeten.