Voorkom en behandel decubitus bij bedlegerige patiënten

Decubituswonden worden ook wel decubituswonden genoemd (decubitus / doorligwonden). Decubituszweren zijn open zweren op het huidoppervlak die vaak voorkomen bij patiënten die obstakels ervaren in hun beweging (mobiliteit). Als u of een familielid een patiënt is op bedrust (bedrust) , dit wondprobleem kan vaak voorkomen. Lees voor meer informatie de onderstaande uitleg.

Waarom kunnen decubitus ontstaan ​​bij bedlegerige patiënten?

Er zijn verschillende aandoeningen waarbij de patiënt een behandeling moet ondergaan in een lange rustperiode. Deze behandeling, bedrust genaamd, wordt meestal ervaren door patiënten die verlamd zijn, in coma liggen, beperkte beweging hebben als gevolg van bepaalde medische aandoeningen en andere. Degenen die een bedrustbehandeling ondergaan, hebben meer kans op decubitus.

Dit wordt veroorzaakt door het constant aandrukken van de huid en zachte weefsels tegen een hard oppervlak, zoals een stoel, rolstoel of bed gedurende lange tijd, vooral in dezelfde positie. Deze druk zorgt ervoor dat de bloedtoevoer naar het gebied afneemt, waardoor het gebied beschadigd of gewond raakt.

Identificeer de risicofactoren voor het optreden van decubitus

• Immobiliteit, vooral bij patiënten met bewegingsstoornissen, bijvoorbeeld door verlamming
• Breng meer tijd door in bed of in een rolstoel
• Huid die vatbaar is voor letsel, vooral bij ouderen
• Onvervulde voeding, inclusief gebrek aan vochtinname
• Geschiedenis van diabetes mellitus

Symptomen van decubitus

Deze zweren ontstaan ​​over het algemeen op het huidoppervlak dat het bot bedekt. Voer periodieke controles uit van top tot teen, vooral op de volgende gebieden:

• Hakken en enkels
• Knie
• Terug
• Wervelkolom en stuitbeen

Bij elke patiënt kunnen de symptomen van decibituszweren echter verschillen. Dit hangt af van het stadium waarin de wond verscheen en of deze al dan niet meteen de juiste behandeling heeft ondergaan. Hieronder volgen de kenmerken van wonden bij bedlegerige patiënten volgens het stadium van verschijning:

• Fase 1: Roodheid van de huid of een verandering in huidskleur die varieert. Bovendien kan de huid warm, pijnlijk en een beetje hard aanvoelen.
• Stadium 2: Er verschijnen zweren op het huidoppervlak met een roze-roodachtige huidskleur, die ook gepaard kan gaan met blaren.
• Fase 3: De wond wordt dieper, het kan ook gepaard gaan met etter.
• Fase 4: De wond kan erg diep zijn en schade aan spieren en botten veroorzaken. Misschien is de huid zwartachtig van kleur totdat het dood weefsel vormt.
• De laatste fase: de wond is geel of groen met een bruine, met pus gevulde laag erop. Als de coating op dit punt nat is, moet u onmiddellijk een arts raadplegen!

Richtlijnen voor het verzorgen en voorkomen van decubitus

• Wrijf niet te hard over de huid en het getroffen gebied tijdens het douchen.
• Gebruik vochtinbrengende crèmes en huidbeschermers.
• Houd oppervlakken schoon en droog.
• Let op de voedingsinname van de patiënt, met name op voldoende calorie- en eiwitbehoeften.
• Gebruik een bedbodem gevuld met gelei of lucht zodat de luchtcirculatie soepeler en niet vochtig is.
• Gebruik een basis op de billen om vocht te absorberen.
• Gebruik een basis in de vorm van een kussen of kussen op gebieden die in contact komen met het bed (meestal de billen, stuitbeen, hielen en kuiten).
• Sleep de patiënt nooit om van houding te veranderen (bijv. Van bed naar rolstoel), aangezien dit letsel aan het huidoppervlak kan veroorzaken.
• Verander elke 1-2 uur van positie om druk of wrijving op slechts één sectie te verminderen.
• Houd de arts regelmatig onder controle voor verdere behandeling.