Welk plantaardig eiwit en welk dierlijk eiwit zijn beter?

Eiwit is een macrovoedingsstof die het lichaam nodig heeft. Eiwit werkt om cellen en weefsels op te bouwen, speelt een rol in het immuunsysteem, herstelt beschadigde cellen en wordt aangetroffen in verschillende delen van het lichaam, zoals huid, botten, spieren, haar enzovoort. Daarnaast is proteïne ook verantwoordelijk voor de vorming van enzymen en hormonen die worden gebruikt om lichaamsfuncties in stand te houden.

Hoeveel proteïne hebben we nodig?

Er zijn minstens 10 duizend verschillende soorten eiwitten die het lichaam nodig heeft om gezond te blijven. Conform de leeftijdsgroepen verdeelt het ministerie van Volksgezondheid de dagelijkse eiwitbehoefte in verschillende leeftijdsgroepen, namelijk:

• 0 - 6 maanden: 12 gram
• 7-11 maanden: 18 gram
• 1 - 3 jaar: 26 gram
• 4 - 6 jaar: 35 gram
• 7 - 9 jaar: 49 gram
• 10 - 12 jaar: 56 gram (mannen), 60 gram (vrouwen)
• 13-15 jaar: 72 gram (mannen), 69 gram (vrouwen)
• 16 - 80 jaar: 62 tot 65 gram (mannen), 56 tot 59 gram (vrouwen)

Ongeveer 20% van het menselijk lichaam bestaat uit eiwitten. Omdat proteïne niet in het lichaam wordt opgeslagen, vereist het voldoende proteïne-inname in overeenstemming met de behoeften om geen verschillende ziekten te veroorzaken. Eiwit volgens de bron is verdeeld in twee, namelijk eiwit uit dierlijke bronnen en eiwit uit plantaardige bronnen. Welke van de twee is beter? Is het waar dat dierlijke eiwitten beter zijn? Of is het andersom?

Dierlijk eiwit is een betere bron van aminozuren

Ook al zijn het beide eiwitten, het aminozuurgehalte en de structuur van dierlijke eiwitten en plantaardige eiwitten zijn verschillend. Wanneer eiwit wordt geconsumeerd en het lichaam binnenkomt, wordt het onmiddellijk afgebroken tot aminozuren, een eenvoudigere vorm van eiwit. Het lichaam kan eigenlijk zijn eigen aminozuren produceren, maar wat wordt geproduceerd zijn niet-essentiële aminozuren, terwijl essentiële aminozuren door het lichaam nodig zijn uit eiwitrijke voedselbronnen.

De aminozuren in dierlijke eiwitten zijn complete essentiële aminozuren en hun structuur is bijna gelijk aan de aminozuren in het lichaam. Daarom zijn dierlijke eiwitbronnen een goede bron van aminozuren voor het lichaam.

Ondertussen bevatten plantaardig eiwitrijk voedsel geen volledige essentiële aminozuren zoals dierlijke eiwitten. Aminozuren die ontbreken in dierlijke eiwitbronnen zijn de aminozuren methionine, tryptofaan, isoleucine en lysine. Zodat de betere opnamewaarde van aminozuren dierlijk eiwit is.

Andere vitamines en mineralen die aanwezig zijn in dierlijke eiwitten

Voedselbronnen die eiwitten bevatten, bevatten niet alleen eiwitten. Sommige voedingsmiddelen die dierlijke eiwitten bevatten, bevatten vitamines en mineralen die plantaardige eiwitten niet hebben. Hier zijn enkele soorten vitamines en mineralen die vrij veel voorkomen in dierlijk eiwitrijk voedsel, maar arm aan plantaardig eiwit:

Vitamine b12, meestal opgenomen in vis, rundvlees, kip en verschillende zuivelproducten. Mensen die dierlijke eiwitten vermijden of niet eten, zijn vatbaar voor vitamine B12-tekort.

Vitamine DHoewel de zon de grootste bron van vitamine D is, wordt deze vitamine ook aangetroffen in verschillende voedselbronnen van dierlijke eiwitten zoals visolie, eieren en melk.

DHA of docosahexaeenzuur is een soort omega 3-vetzuur dat in visvet zit. DHA is goed voor de ontwikkeling van de hersenen van kinderen en komt niet voor in planten.

Heem ijzer, is ijzer dat voorkomt in een gemiddelde bron van dierlijke eiwitten, vooral rundvlees. Heemijzer wordt gemakkelijker in het lichaam opgenomen in vergelijking met ijzer uit planten.

Zink of zink is een minerale stof die een belangrijke rol speelt bij het immuunsysteem, de groei en het weefselherstel. Zink komt voor in rundvlees, runderlever en schapenvlees. Zink zit ook in verschillende soorten donkergroene bladgroenten, maar de opname is niet zo goed als dierlijke eiwitbronnen.

Sommige dierlijke eiwitbronnen kunnen echter hartaandoeningen veroorzaken

Rood vlees, zoals rundvlees, is een goede eiwitbron voor het lichaam. Veel onderzoeken hebben echter aangetoond dat het eten van rood vlees het risico op coronaire hartziekten, beroertes en zelfs jonge sterfte kan verhogen.

Recente studies suggereren dat het probleem niet rood vlees is, meer bepaald rood vlees dat is verwerkt of verwerkt in voedingsproducten. Onderzoek onder 448.568 deelnemers toonde aan dat is aangetoond dat bewerkt vlees geassocieerd is met een verhoogd risico op vroegtijdig overlijden.

Ondertussen bewees een ander onderzoek dat werd gevolgd door 34 duizend vrouwen dat het consumeren van te veel rood vlees een grotere kans op hartfalen heeft.

Toch kunnen andere eiwitbronnen, zoals kippenvlees zonder vel, het risico op het ontwikkelen van verschillende hartaandoeningen met wel 27% verminderen. Daarom is het beter om verse, magere bronnen van dierlijke eiwitten te kiezen, zoals mager of mager rundvlees, vis en kip zonder vel.

De voordelen van het consumeren van dierlijke en plantaardige eiwitten

Selectie van een goed dierlijk eiwit heeft ook een goede impact op de gezondheid. Zoals in onderzoek uitgevoerd door The Nurses 'Health Study, waarin wordt gesteld dat het eten van magere kip, vis en melk sterk geassocieerd is met een verminderd risico op hartaandoeningen.

Niet alleen dat, uit onderzoek onder 4.000 mannen bleek ook dat mensen die regelmatig minstens één portie per week vis eten, 15% minder risico lopen op het ontwikkelen van verschillende hartaandoeningen.

Net als dierlijk eiwit heeft ook plantaardig eiwit veel voordelen en goede gezondheidseffecten. Zoals blijkt uit verschillende onderzoeken die aantonen dat mensen die vaak groenten eten, een lager cholesterolgehalte hebben dan mensen die zelden groenten eten.

Niet alleen dat, verschillende bronnen van plantaardige eiwitten, zoals sojabonen, bruine bonen en verschillende andere peulvruchten, worden ook in staat geacht om het risico op het ontwikkelen van diabetes mellitus type 2 te verminderen, het lichaamsgewicht te behouden en het risico op hartaandoeningen te verminderen.

Dus, wat is beter dierlijk eiwit of plantaardig eiwit?

Beide soorten eiwitten zijn zowel goed als noodzakelijk voor het lichaam. Maar wat moet worden overwogen, is dat sommige dierlijke eiwitbronnen grote hoeveelheden vet bevatten, dus dit verhoogt de kans op het ontwikkelen van hartaandoeningen en andere degeneratieve ziekten. Door de juiste eiwitbron en een uitgebalanceerde hoeveelheid te kiezen, kan het lichaam gezonder worden en kunnen lichaamsfuncties normaal functioneren.