Inhoudsopgave:
- Celgeheugentheorie, feit of hoax?
- Is er wetenschappelijk bewijs?
- Dus waarom zou iemand beweren een verandering van karakter te hebben gehad na een orgaantransplantatie?
Orgaantransplantaties (ook wel grafts genoemd) zijn bedoeld om de kwaliteit van leven van de patiënt, dat wil zeggen de ontvanger van een orgaandonor, te verbeteren. Het lijkt erop dat in enkele zeldzame gevallen patiënten die organen van donoren ontvangen, een verandering in eigenschap vertonen. Men denkt dat deze nieuwe aard sterk lijkt op die van orgaandonatie. Een patiënt heeft bijvoorbeeld een hunkering naar het favoriete eten van de donor. Wauw, is het waar dat het transplanteren van menselijke organen ook de aard van de donor kan "overdragen" aan de ontvanger? Hieronder vindt u het antwoord.
Celgeheugentheorie, feit of hoax?
In de theorie van het celgeheugen worden de gedrags- en emotionele veranderingen die de ontvanger van de oorspronkelijke donor ontvangt, veroorzaakt doordat het geheugen wordt samengesteld en opgeslagen in de zenuwcellen van het gedoneerde orgaan. Van harttransplantaties wordt gezegd dat ze het meest vatbaar zijn voor geheugencellen waarbij de ontvanger van de transplantatie veranderingen in het hartorgaan ervaart. Dit wordt de celgeheugentheorie genoemd en het ondersteunt dat een harttransplantatie de aard van de ontvanger kan veranderen.
Helaas is deze theorie helemaal niet bewezen. Zelfs een aantal wetenschappers verwierp het hoofdidee van de celgeheugentheorie. Dit komt doordat het menselijk bewustzijn, gedrag en emoties worden gereguleerd door de hersenen. Als u een hart- of niertransplantatie heeft ondergaan, heeft dit niets te maken met uw bewustzijn of gedrag.
Tot nu toe bestuderen experts immers nog steeds waar het menselijk bewustzijn of de identiteit vandaan komt. Het is dus te ver om te concluderen dat iemands bewustzijn, gedrag en emoties kunnen worden overgedragen door bepaalde organen te transplanteren.
Is er wetenschappelijk bewijs?
Volgens een studie in het tijdschrift Onderzoek naar kwaliteit van leven werden in totaal 47 patiënten die een harttransplantatie kregen gedurende twee jaar in Wenen, Oostenrijk, gevraagd om te worden geïnterviewd. Ze zijn geïnterviewd over eventuele veranderingen in de natuur die zich hebben voorgedaan na de transplantatie van het orgel.
Het resultaat, verkregen 3 groepen op basis van het antwoord. De eerste groep, maar liefst 79 procent, antwoordde dat ze na de operatie geen verandering in karakter hadden ervaren.
De tweede groep van 15 procent zei dat hun persoonlijkheid was veranderd, maar niet vanwege de donororganen, maar vanwege de ziekte en de operatie die ze moesten ondergaan.
Vervolgens meldde groep drie van 6 procent (drie patiënten) verschillende persoonlijkheidsveranderingen vanwege hun nieuwe hart.
Niet alleen dat, maar orgaantransplantaties kunnen ook de bloedgroep van een persoon veranderen. Dit overkwam een Australische vrouw genaamd Demi-Lee Brennan die veranderde na een levertransplantatie, meldt AFP. Negen maanden na de eerste transplantatie ontdekten artsen dat zijn bloedgroep was veranderd en dat Brennan een donorimmuunsysteem kreeg toen stamcellen uit zijn nieuwe hart naar zijn beenmerg verhuisden.
Michael Stormon, de hepatoloog die Brennan behandelde in het kinderziekenhuis in Westmead, vermoedt dat "als gevolg van de transplantatie ook het grootste deel van zijn immuunsysteem veranderde in een soort donor." Het team van artsen dat op dat moment met Brennan omging, had echter geen definitief antwoord gevonden waarom de bloedgroep van de patiënt zou kunnen veranderen na een orgaantransplantatie.
Dus waarom zou iemand beweren een verandering van karakter te hebben gehad na een orgaantransplantatie?
Om deze vraag te beantwoorden, heeft een chirurg en transplantatiespecialist van de Universiteit van Michigan, dr. Jeff Punch, leg zijn gok uit. Volgens hem was de patiënt niet echt veranderd. Het is alleen zo dat hun lichaam na de operatie anders moet aanvoelen door het gebruik van medicijnen zoals prednison.
Een van de bijwerkingen van dit medicijn is verminderde eetlust. Patiënten die gewoonlijk rijst eten, zijn dus misschien niet meer geïnteresseerd als ze rijst moeten eten. De patiënt vraagt dan om ander voedsel, zoals brood. Het blijkt dat orgaandonoren ook graag brood eten. Van daaruit kunnen de patiënt en zijn familie voor zichzelf de relatie tussen de patiënt die om brood vraagt en het favoriete voedsel van de orgaandonor goedmaken.
