Is het waar dat gezichtsuitdrukkingen niet altijd de inhoud van het hart weerspiegelen?

Als je gelukkig bent, laat je dat over het algemeen met een glimlach zien. Omgekeerd kunt u fronsen als u verdrietig bent. Dit is voor iedereen gemeengoed. Maar weet je, soms zijn mensen die glimlachen, hun hart verdrietig of misschien angstig. Waarom is dat gebeurd? Zou het kunnen dat gezichtsuitdrukkingen niet altijd de gevoelens en inhoud van iemands hart weerspiegelen?

Verschillende gezichtsuitdrukkingen en hun betekenissen

Gezichtsuitdrukkingen worden door mensen gebruikt om verschillende soorten betekenissen over te brengen. Dit is de meest universele vorm van lichaamstaal die mensen gebruiken om gevoelens over te brengen. Verschillende soorten gevoelens worden vaak uitgedrukt door middel van gezichten, zoals geluk, verdriet, woede, verrassing, walging, angst, verwarring, aantrekkingskracht, verlangen of vernedering.

Gezichtsuitdrukkingen kunnen de ware gevoelens en inhoud van iemands hart weerspiegelen. Over het algemeen kunnen deze gezichtsuitdrukkingen worden gelezen door de ogen en mond of lippen te bewegen.

Iemand die lacht of zijn lippen opheft, geeft aan gelukkig of gelukkig te zijn, iemand die op zijn onderlip bijt, voelt zich over het algemeen bang of bezorgd, terwijl iemand wiens lippen lijken te hangen, aangeeft dat hij verdrietig is.

Aan de hand van oogbewegingen geeft iemand die tijdens het communiceren naar de ander kijkt, aan dat hij geïnteresseerd is in het gesprek. Te lang kijken kan echter ook aangeven dat de persoon zich bedreigd voelt. Als iemand ondertussen zijn ogen groot maakte, zou dat kunnen betekenen dat hij geschokt was.

Onbewust worden gezichtsuitdrukkingen ook door mensen gebruikt bij het communiceren. Met gezichtsuitdrukkingen kan men beoordelen of wat anderen zeggen te vertrouwen is of niet.

Rapporterend vanuit Heel goed Mind Uit een onderzoek bleek dat de meest betrouwbare gezichtsuitdrukkingen de gezichtsuitdrukkingen waren die hun wenkbrauwen een beetje optrokken en een beetje lachten bij het spreken. Aan de andere kant zijn er gezichtsuitdrukkingen die erop kunnen wijzen dat iemand liegt.

Waarom weerspiegelen gezichtsuitdrukkingen niet altijd de inhoud van het hart?

Hoewel ze gevoelens kunnen tonen, kunnen gezichtsuitdrukkingen niet altijd iemands hart weerspiegelen. Een studie van Aleix Martinez, een professor van de Ohio State University, suggereert dat bewegingen van de gezichtsspieren niet altijd emoties of gevoelens definiëren.

Iemand die lacht, voelt zich niet altijd gelukkig en niet iedereen die gelukkig is, lacht. Een glimlach heeft vele betekenissen, zoals een situatie kalmeren, nerveus zijn of feiten verdoezelen. Een glimlach kan ook betekenen dat de persoon vriendelijk en beleefd is.

Daarom noemen veel mensen deze aandoening ook wel nep lach of een nepglimlach, zodat de gezichtsuitdrukking die hij laat zien niet zijn ware gevoelens of gevoelens weerspiegelt.

Waarom gebeurde dit dan? Verder legde Aleix uit dat iedereen andere kenmerken heeft. Dit heeft effect op de uitdrukking die het laat zien. Sommige zijn expressiever en andere zijn minder expressief. Dan zijn er mensen die extravert zijn en er zijn mensen die introvert zijn. Extraverte en introverte mensen reageren op een aandoening met verschillende gezichtsuitdrukkingen.

Bovendien heeft iedereen een andere culturele achtergrond en context waardoor de uitingen die in de situatie worden getoond niet altijd dezelfde zijn. Neem daarom niet onmiddellijk iemands gevoelens uit hun gezichtsuitdrukkingen over. Dit komt doordat gezichtsuitdrukkingen niet altijd het echte hart van een persoon weerspiegelen.

Gezichtsuitdrukkingen als middel om boodschappen over te brengen

Aan de andere kant kunnen gezichtsuitdrukkingen tijdens het communiceren eigenlijk betekenen dat de persoon een doel of boodschap overbrengt.

Bridget Waller, een professor in de psychologie aan de Universiteit van Portsmouth, zoals geciteerd uit BBC.com, bijvoorbeeld met een gezichtsuitdrukking geeft iemand een signaal dat hij het gesprek wil voortzetten, het gesprek wil stoppen of van onderwerp wil veranderen.

Bijvoorbeeld, iemand die een walgelijke uitdrukking vertoont of fronst, terwijl het in feite zou kunnen zijn omdat die persoon het gesprek niet leuk vindt of zich niet op zijn gemak voelt bij het gesprek en de neiging heeft om te stoppen of het gespreksonderwerp naar iets anders te verplaatsen.