Keratoconus: symptomen, oorzaken en behandeling

Definitie van keratoconus

Keratoconus (of keratoconus) treedt op wanneer het hoornvlies dunner wordt en geleidelijk naar buiten steekt, als een kegel. Het hoornvlies is het heldere, bolle oogoppervlak. De vernauwing van het hoornvlies veroorzaakt wazig zien en maakt je gevoeliger voor licht.

Keratoconus komt meestal voor in beide ogen. Deze aandoening komt meestal voor bij mensen van 10-25 jaar. Deze ziekte ontwikkelt zich langzaam, kan 10 jaar of langer duren.

In de vroege stadia kan het zicht worden verbeterd met een bril of contactlenzen. Geleidelijk heb je contactlenzen nodig met een stijf materiaal, ook wel contactlenzen genoemd stijf gasdoorlatend (RGP) of ander type lens.

Als de aandoening blijft verslechteren, heeft u mogelijk een hoornvliestransplantatie nodig.

Tekenen en symptomen

Wat zijn de tekenen en symptomen van keratoconus (keratoconus)?

Tekenen en symptomen van keratoconus kunnen veranderen naarmate de ziekte vordert. Keratoconus-symptomen die kunnen optreden zijn:

• Wazig of wazig zicht
• Het is erg gevoelig voor verblinding, dus 's nachts rijden kan moeilijk zijn
• Verander vaak lenzenvloeistof lenzen
• Het uitzicht is mistig en het wordt steeds erger

Er kunnen andere symptomen zijn die hierboven niet worden vermeld. Raadpleeg uw arts als u vragen heeft over dit teken.

Wanneer moet ik naar een dokter?

Raadpleeg een oogarts als uw zicht blijft verslechteren, wat mogelijk te wijten is aan astigmatisme. De arts kan ook controleren op keratoconussymptomen tijdens uw routine oogonderzoek.

Als u een LASIK-operatie (laser-assisted in-situ keratomileusis) overweegt, zal uw arts ook controleren op tekenen van keratoconus voordat u met de operatie begint.

Oorzaak

Wat veroorzaakt keratoconus (keratoconus)?

Keratoconus ontstaat doordat de eiwitvezels die verantwoordelijk zijn voor het op zijn plaats en vorm houden van het hoornvlies verzwakken. Deze aandoening kan optreden als gevolg van verminderde antioxidanten die het hoornvlies beschermen.

De zeer fijne eiwitvezels in het oog zijn gemaakt van collageen. Naarmate deze vezels verzwakken, veranderen de vorm en positie van het hoornvlies en slaan ze naar buiten toe.

Hoornvliescellen produceren schadelijke afvalproducten, net als uitlaatgassen van voertuigen. Gewoonlijk zullen antioxidanten de collageenvezels bestrijden en proberen te beschermen. Wanneer de antioxidanten echter ontbreken of uitgeput zijn, verzwakt het collageen zodat het hoornvlies naar buiten steekt.

Deze aandoening kan in gezinnen voorkomen. Als u keratoconus heeft, laat de ogen van uw zoon en dochter dan regelmatig controleren vanaf de leeftijd van 10 jaar.

Deze aandoening ontwikkelt zich sneller bij mensen met bepaalde medische aandoeningen, zoals allergieën. Dit kan zijn omdat mensen die allergisch zijn om vaker in hun ogen te wrijven.

Keratoconus begint meestal in de adolescentie te verschijnen. Het kan echter ook voorkomen in de kindertijd of op 30-jarige leeftijd. Deze aandoening kan worden ervaren door mensen van 40 jaar en ouder, maar is zeer zeldzaam.

Deze veranderingen in het hoornvlies kunnen snel of langzaam optreden. Uw zicht kan wazig worden of vlekken of een tint wit licht zien, vooral 's nachts.

Deze veranderingen kunnen plotseling stoppen, of ze kunnen zich in de loop van de decennia blijven ontwikkelen. Er is nog geen manier om de ontwikkeling ervan te voorspellen.

In de meeste gevallen zullen beide ogen uiteindelijk worden aangetast, hoewel de ernst niet noodzakelijk hetzelfde is. Meestal verschijnt het echter de eerste keer alleen aan één kant van het oog.

In ernstige gevallen van keratoconus kunnen deze beschadigde collageenvezels ernstig letsel veroorzaken. Als de achterkant van het hoornvlies gescheurd is, kan het maandenlang opzwellen en een groot litteken achterlaten.

Risicofactoren

Wat verhoogt het risico op keratoconus?

Er zijn verschillende risicofactoren voor keratoconus, waaronder:

• Erfelijkheid in de familie
• Krachtig wrijven of wrijven in uw ogen
• Gezondheidsaandoeningen, zoals retinitis pigmentosa, het syndroom van Down, het Ehlers-Danlos-syndroom en astma

Diagnose en behandeling

De verstrekte informatie is geen vervanging voor medisch advies. Raadpleeg ALTIJD uw arts.

Hoe wordt deze aandoening gediagnosticeerd?

Om een ​​diagnose van deze aandoening te stellen, zal uw oogarts uw gezondheids- en familiegeschiedenis controleren en een oogonderzoek uitvoeren. Afhankelijk van de vorm van uw hoornvlies, kan uw arts ook de volgende tests bestellen.

1. Oogrefractie

Bij deze test kan uw arts u vragen om door een speciaal instrument met verschillende lenzen te kijken om te bepalen welke combinatie het beste helpt om uw zicht te verscherpen. Sommige artsen gebruiken mogelijk een retinoscoop om uw oog te evalueren.

2. Onderzoek spleetlamp

Bij deze test zal de arts het licht in verticale richting op het oogoppervlak richten. Daarna zal de arts een microscoop gebruiken om uw oog te onderzoeken. U kunt ook oogdruppels krijgen om de pupil te verwijden, zodat u deze gemakkelijker kunt onderzoeken.

3. Keratometrie

Bij deze test zal de oogarts een cirkelvormig licht op uw hoornvlies richten en het beeld meten om de vorm van het hoornvlies te bepalen.

4. Geautomatiseerde mapping van het hoornvlies

Er zijn verschillende computertests, zoals optische coherentietomografie en cornea topografie om uw hoornvlies vast te leggen. Vanaf hier zal de arts de vorm en dikte van het hoornvlies in kaart brengen.

Wat zijn mijn behandelingsopties voor keratoconus?

De gegeven behandeling hangt af van de ernst van de aandoening en hoe snel deze vordert.

Matige tot ernstige keratoconus kan worden behandeld met een bril of contactlenzen. Bij sommige mensen zal het hoornvlies zich binnen een paar jaar weer stabiliseren. Meestal heeft u daarna geen verdere behandeling nodig.

Ondertussen kan bij sommige andere mensen het hoornvlies gewond raken of wordt het moeilijk om contactlenzen te dragen. In dit geval heeft u mogelijk een operatie nodig.

Geciteerd uit de Mayo Clinic, de volgende behandelingsopties voor de behandeling van keratocunus:

1. Bril of contactlenzen

Een bril of contactlenzen kunnen problemen met het gezichtsvermogen in een vroeg stadium corrigeren. Het kan echter zijn dat u de voorschriften voor de lenzen regelmatig moet wijzigen vanwege veranderingen in het hoornvlies.

Daarnaast zijn lenzen die uw arts kan aanbevelen:

• Als vervolgbehandeling worden doorgaans stijve contactlenzen voorgeschreven.
• Een dubbele lens kan worden aanbevolen als u zich ongemakkelijk voelt bij het dragen van een harde lens. U kunt eerst zachte contactlenzen gebruiken en daarna stijf.
• Hybride contactlenzen hebben een stijf midden, terwijl de randen zachter zijn voor extra comfort.
• Sclera-contactlenzen worden gebruikt bij mensen met een vrij ernstige aandoening. Deze contactlenzen zijn redelijk comfortabel omdat ze op de sclera (wit deel van het oog) worden geplaatst, niet op het hoornvlies zoals contactlenzen in het algemeen.

Stijve contactlenzen of sclera-contactlenzen moeten eerst door een oogarts worden aangepast aan uw oog.

Ook moet je regelmatig controleren of de maat nog geschikt is of opnieuw veranderd moet worden. Contactlenzen die niet de juiste maat hebben, kunnen het hoornvlies beschadigen.

2. Werking

Mogelijk moet u een operatie ondergaan als u een hoornvlieswond heeft, uw hoornvlies te dun is, u geen contactlenzen kunt gebruiken of als uw zicht te slecht is. De werking varieert ook, afhankelijk van uw toestand.

Een operatie kan worden uitgevoerd door een kleine, heldere, halvemaanvormige plastic vulling in het hoornvlies te plaatsen om de kegel plat te maken en de vorm van het hoornvlies te verbeteren. Daarna kan de vulling weer uit het hoornvlies worden verwijderd. Deze procedure maakt uw oog echter kwetsbaar voor letsel of infectie.

Een andere manier, namelijk met een hoornvliestransplantatie (graft), ook wel keratoplastie genoemd. Vooral voor mensen van wie het hoornvlies erg beschadigd of dun is. Uw oorspronkelijke hoornvlies kan worden verwijderd en vervangen door het hoornvlies van het donoroog.

Meestal heeft deze procedure een hoog slagingspercentage. Mogelijke complicaties zijn onder meer visuele stoornissen, astigmatisme, infectie en het afstoten van het nieuwe hoornvlies van een donor door uw oog.

3. Behandeling die nog in ontwikkeling is

Nieuwe keratoconusbehandeling, dwz collageen crosslinking toont veelbelovend bewijs voor mensen met deze aandoening. Deze procedure wordt uitgevoerd met speciale oogdruppels en belichting met ultraviolet A (UVA) licht op het hoornvliesweefsel.

Helaas is er nog verder onderzoek nodig om de veiligheid en werkzaamheid van deze behandelingstechniek te testen.

Als u vragen heeft, raadpleeg dan uw arts voor de beste oplossing voor uw probleem.