Tyfus: oorzaken, symptomen, medicijnen en hoe dit te voorkomen

Rachitis of tyfus is een bacteriële infectie die wordt verspreid door teken en mijten. Deze ziekte wordt vaak gelijkgesteld met tyfus (tyfus of buiktyfus). In feite zijn de oorzaken van deze twee gezondheidsproblemen verschillend. Tyfus wordt veroorzaakt door bacteriën Salmonella typhi, terwijl rachitis wordt veroorzaakt door bacteriën Rickettsia. Zie de uitleg van tyfusprobleem hieronder voor meer informatie.

Definitie en oorzaken van rachitis

Rachitis is een infectie die wordt veroorzaakt door verschillende soorten bacteriën Rickettsia ​Deze bacteriën kunnen worden gedragen door ectoparasieten zoals vlooien, mijten en teken, en vervolgens mensen infecteren.

Ectoparasieten worden vaak aangetroffen bij dieren, zoals muizen, katten en eekhoorns. Sommige mensen kunnen het ook van hun kleding, lakens, huid of haar dragen.

De bacteriën die rachitis veroorzaken, kunnen niet van de ene persoon op de andere worden overgedragen, zoals verkoudheid of verkoudheid. Er zijn vier soorten tyfus en elk type wordt veroorzaakt door bacteriën en verschillende vormen van overdracht.

Verschillende soorten tyfus, afhankelijk van de bron van de bacteriën die het infecteren, zijn:

• Epidemische tyfus veroorzaakt door bacteriën Rickettsia prowazeki die wordt overgedragen door de beet van hoofdluis op het menselijk lichaam. Dit type ziekte kan een ernstige ziekte veroorzaken, zelfs de dood.
• Endemische tyfus of tyfus van muizen wordt veroorzaakt door bacteriën Rickettsia typhi, die door vlooien op muizen worden overgedragen. Deze ziekte lijkt op epidemische tyfus, maar heeft mildere symptomen en veroorzaakt zelden de dood.
• Tyfus schrobben veroorzaakt door Orientia tsutsugamushi , overgedragen door de beet van mijtlarven die bij knaagdieren leven. Deze ziekte kan mensen in een licht tot ernstig niveau aanvallen.

Deze ziekte komt over de hele wereld voor. Dichtbevolkte landen met slechte sanitaire voorzieningen lopen echter een groter risico op het uitbreken van deze ziekte.

Tyfus risicofactoren

Deze ziekte kan mensen van alle leeftijden, inkomensniveaus, sociale niveaus en het milieu treffen. Het risico op deze ziekte neemt echter toe als u:

• Een zwak immuunsysteem hebben, zoals mensen met hiv / ADIS, die chemotherapie ondergaan, zuigelingen en ouderen.
• Langdurig huidcontact hebben met een geïnfecteerde persoon. Dit is exclusief een korte handdruk of knuffel.
• Het delen van dezelfde items, zoals handdoeken, lakens of kleding met een besmette persoon.
• Maak direct contact met dieren die besmet zijn met bacteriën die tyfus veroorzaken.
• Reis naar een endemisch gebied van de ziekte.

Symptomen rachitis

Tekenen en symptomen van deze ziekte verschijnen 1-2 weken na blootstelling en kunnen zich ontwikkelen van mild tot ernstig. Over het algemeen zullen rachitis symptomen veroorzaken zoals:

• Koorts en beven
• Hoofdpijn
• Snelle ademhaling
• Spier- en lichaamspijnen
• Uitslag
• Hoesten
• Misselijkheid
• Grap
• Versuft

Andere symptomen van rachitis kunnen ook zijn: huiduitslag en donkere vlekken zoals schurft in het gebied van het lichaam dat werd gebeten door een teek. Deze uitslag kan zich ook door het hele lichaam verspreiden, zoals het gezicht, de handpalmen of de voeten.

Bij tyfus schrobben, mogelijke symptomen zijn onder meer mentale veranderingen, zoals verwarring tot coma. In deze toestand zijn andere symptomen vergrote lymfeklieren.

Diagnose van rachitis

De symptomen van rachitis zijn vaak vergelijkbaar met die van andere ziekten. Dit maakt het moeilijk om een ​​diagnose te stellen.

Allereerst zal de arts uw lichamelijke toestand controleren op basis van de symptomen waarover u klaagt. Uw arts kan ook vragen stellen over uw reisgeschiedenis.

De arts voert vervolgens de volgende tests uit om de diagnose te bepalen:

• Bloedonderzoek of huidbiopsie om te bepalen welk type bacterie rachitis veroorzaakt
• Bloedonderzoeken met behulp van een serologische methode worden uitgevoerd met een tussenpoos van twee weken. Deze bloedtest dient om de reactie van het immuunsysteem van de patiënt op de patiënt te detecteren.

Rachitis behandeling

Deze ziekte kan worden behandeld met antibiotica. Behandeling met deze antibiotica wordt meestal gestart voordat de resultaten van bloedonderzoek of biopsie bekend zijn.

Enkele van de antibiotica die artsen vaak aanbevelen, zijn:

• Tetracycline
• Doxycycline
• Chlooramfenicol (minder vaak gebruikt)

Aangehaald uit de Amerikaanse National Library of Medicine, kan orale inname van tetracycline vlekken op de tanden veroorzaken. Daarom wordt het meestal niet voorgeschreven aan kinderen die nog melktanden hebben.

Naast antibiotica hebben mensen met epidemische tyfus mogelijk hulp nodig met zuurstof en intraveneuze (IV) vloeistoffen.

Tyfus complicaties

Net als elke andere ziekte vereist rachitis een snelle en nauwkeurige behandeling. Wanneer iemand die besmet is, zich mag voortslepen zonder adequate medische behandeling, kunnen er ernstige complicaties optreden.

Enkele van de mogelijke complicaties zijn:

• Hepatitis oftewel ontsteking van de lever
• Maagbloeding
• Hypovolemie of verminderd volume van bloedvloeistoffen

Preventie van rachitis

Er is geen vaccin dat tyfusinfectie kan voorkomen. Toch zijn er enkele eenvoudige manieren die u kunt doen om uw risico op besmetting met deze ziekte te verkleinen, waaronder:

• Gebruik insecticide
  Zorg altijd voor insectenwerend middel wanneer u naar open plaatsen wilt reizen. Draag indien nodig lange mouwen en een lange broek.
• Handen wassen
  Was uw handen elke keer dat u een activiteit wilt starten of na een activiteit. Gebruik een antiseptische zeep om ervoor te zorgen dat uw handen schoon zijn.
• Was alle kleding en beddengoed
  Gebruik warm water en zeep om alle kleding, handdoeken en beddengoed te wassen, of kook het indien nodig om aanhoudende mijten te doden.
• Laat de mijten verhongeren
  Voor items die niet kunnen worden gewassen, kunt u ze in een gesloten plastic verpakking doen en ze op een plaats plaatsen die gedurende enkele weken zelden wordt bereikt. De mijten sterven binnen een paar dagen als ze zonder voedsel worden achtergelaten.
• Vermijd contact met patiënten
  Vermijd langdurig direct contact met patiënten. Vermijd daarnaast ook de gewoonte om elkaars persoonlijke spullen, zoals handdoeken, te gebruiken, die deze ziekte kunnen overbrengen.
• Maak alle kamers in huis schoon
  Maak alle tapijten en meubels in huis schoon. Vergeet niet een gezichtsmasker te gebruiken bij het schoonmaken van het gebied.
• Een dokter raadplegen
  Controleer onmiddellijk uw gezondheid na een bezoek aan een endemisch gebied waar de ziekte endemisch is. Zelfs als u geen tyfusverschijnselen krijgt, moet u zich toch laten testen.

Het voorkomen van de overdracht van rachitis vereist een hoge mate van discipline. De bovenstaande methoden moeten worden uitgevoerd voordat de therapie met medicatie wordt gestart. Preventieve maatregelen kunnen het risico op terugkerende infecties bij herstelde patiënten verlagen.