Horner-syndroom, een zeldzame ziekte die wordt veroorzaakt door schade aan de zenuwbanen in het gezicht

Definitie

Wat is het Horner-syndroom?

Het Horner-syndroom is een groep symptomen die het gevolg zijn van schade aan de zenuwbanen die zich uitstrekken van de hersenen naar het gezicht en die één oog treffen.

Het Horner-syndroom is een vrij zeldzame aandoening. Het Horner-syndroom is ook bekend als het Horner-Bernard-syndroom of oculosympathische verlamming.

Tekenen en symptomen

Wat zijn de tekenen en symptomen van het Horner-syndroom?

Het Horner-syndroom treft meestal slechts één kant van het gezicht. De meest voorkomende symptomen zijn:

• Gekrompen leerlingen (miosis)
• Het verschil in pupilgrootte tussen de twee ogen is erg drastisch
• De pupil die laat krimpt, verwijdt zich bij weinig licht of een donkere kamer
• Afhangen van het bovenste ooglid (ptosis)
• Het onderste ooglid is opgetrokken
• De aangedane zijde van het gezicht zweet mogelijk helemaal niet (anhidrose), of slechts een klein beetje in vergelijking met de andere zijde. Of de gebieden die niet zweten, bevinden zich alleen op bepaalde punten van het gezicht

Sommige van de bovenstaande symptomen kunnen subtiel zijn, vooral anhidrose en ptosis.

Andere symptomen van het Horner-syndroom die bij kinderen kunnen optreden, zijn:

• Bij kinderen jonger dan 1 jaar is de kleur van de iris (middelste oogcirkel) lichter aan de aangedane zijde van het oog
• De huid aan de aangedane zijde van het gezicht wordt niet rood bij oververhitting, zweten, boosheid of huilen

Er kunnen tekenen en symptomen zijn die hierboven niet worden vermeld. Raadpleeg uw arts als u zich zorgen maakt over een bepaald symptoom.

Wanneer moet ik naar een dokter?

U moet onmiddellijk medische hulp inroepen als de symptomen van het Horner-syndroom plotseling optreden, na het ervaren van lichamelijk trauma of letsel, of als deze gepaard gaan met de volgende aanvullende symptomen:

• Visuele stoornissen
• Duizelig
• Spierzwakte of moeite met het beheersen van spieren
• Ernstige hoofdpijn die plotseling optreedt; of nekpijn die plotseling verschijnt en ernstig is

Er zijn verschillende risicofactoren voor het Horner-syndroom. Sommige zijn serieuzer dan andere. Het is belangrijk om onmiddellijk een juiste diagnose te stellen.

Oorzaak

Wat veroorzaakt het syndroom van Horner?

Het Horner-syndroom wordt veroorzaakt door schade aan zenuwbanen in het sympathische zenuwstelsel. Het sympathische zenuwstelsel regelt de hartslag, pupilgrootte, zweetproductie, bloeddruk en andere lichaamsfuncties, zodat u snel kunt reageren op veranderingen in uw omgeving.

De zenuwbanen die door het Horner-syndroom zijn beschadigd, zijn onderverdeeld in drie groepen neuroncellen

Neuronen van de eerste orde

Deze zenuwbaan begint bij de hypothalamus, die zich in het onderste deel van de hersenen bevindt, strekt zich uit door de hersenstam en strekt zich uit tot de bovenste wervelkolom. Enkele van de dingen die schade aan deze zenuwbaan kunnen veroorzaken, zijn:

• Beroerte
• Tumor
• Ziekten die de membranen van de myeline-buis vijlen
• Nektrauma
• Cysten in de wervels (syringomyelia)

Neuronen van de tweede orde

Deze zenuwbaan strekt zich uit van de wervels naar het bovenste deel van de borst en de zijhals. Enkele van de dingen die schade aan deze zenuwbaan kunnen veroorzaken, zijn:

• Longkanker
• Tumor van de bekleding van de myeline-buis (schwannoom)
• Schade aan de bloedvaten van het hart (aorta)
• Operatie op de borst
• Traumatische verwonding

Neuronen van de derde orde

Deze zenuwbaan loopt van de zijkant van de nek naar de gezichtshuid en de spieren rond de oogleden en de afgunstspieren. Enkele van de dingen die schade aan deze zenuwbaan kunnen veroorzaken, zijn:

• Schade aan de halsslagaderbloedvaten aan de zijkanten van de nek
• Schade aan de halsader aan de zijkant van de nek
• Tumor of infectie aan de basis van de schedel
• Migraine
• Clusterhoofdpijn, een ernstige en terugkerende vorm van hoofdpijn

Oorzaken van het Horner-syndroom bij kinderen

De meest voorkomende oorzaken van het Horner-syndroom bij kinderen zijn:

• Letsel aan nek of schouder tijdens de bevalling
• Aortafwijkingen bij de geboorte
• Neuroblastoomtumor

In sommige gevallen kan de oorzaak van deze aandoening niet worden vastgesteld. Dit staat bekend als het idiopathische syndroom van Horner.

Diagnose en behandeling

De verstrekte informatie is geen vervanging voor medisch advies. Raadpleeg ALTIJD uw arts.

Hoe wordt het Horner-syndroom gediagnosticeerd?

Naast een standaard lichamelijk onderzoek, zal uw arts verschillende vervolgtests uitvoeren om de oorzaak van uw symptomen en een nauwkeurige diagnose te bepalen.

Tests die kunnen worden gedaan om het Horner-syndroom te diagnosticeren

Uw arts kan een diagnose stellen op basis van uw symptomen en uw medische geschiedenis.

De arts, vaak een oogarts (oogarts), kan de diagnose ook bevestigen door oogdruppels te plaatsen die de pupillen aan beide zijden van het oog kunnen verwijden / verkleinen. Daarna zal uw arts de resultaten van de reacties van uw ogen vergelijken om te bepalen of zenuwbeschadiging de oorzaak is van uw aandoening.

Tests om de locatie van zenuwbeschadiging te identificeren

Artsen kunnen zien welke zenuwbanen zijn beschadigd door te kijken naar de specifieke symptomen die optreden. De arts kan ook aanvullende tests of scans (scans) uitvoeren om de locatie van trauma of afwijkingen te detecteren die het pad van deze zenuwen verstoren.

De arts kan de diagnose bevestigen door oogdruppels toe te passen, die de pupillen aan beide zijden van het oog kunnen verwijden. Naderhand merkt u misschien dat u het Horner-syndroom heeft wanneer een van de pupillen van het oog niet zo groot is als de zijkant van het gezonde oog. Dit is hoogstwaarschijnlijk het gevolg van schade aan de derde zenuwbaan, langs de nek naar boven.

Bovendien kunnen artsen beeldvormende tests uitvoeren met MRI's, CT-scans of röntgenfoto's om de locatie te bepalen van de schade die het Horner-syndroom veroorzaakt.

Voor kinderen met het Horner-syndroom kan de arts bloed- en urinetests bestellen om een ​​neuroblastoomtumor te diagnosticeren.

Hoe wordt het Horner-syndroom behandeld?

Er is geen specifieke behandeling voor het Horner-syndroom. De beste manier om deze aandoening te behandelen, is door de onderliggende ziekte of gezondheidstoestand te behandelen.

Preventie

Wat zijn enkele veranderingen in levensstijl die kunnen worden aangebracht om het Horner-syndroom te voorkomen?

Het Horner-syndroom is een erfelijke aangeboren aandoening die niet kan worden voorkomen, maar de symptomen kunnen worden behandeld met medische therapie en medicijnen.

Als u vragen heeft, raadpleeg dan uw arts voor de beste oplossing voor uw probleem.

Hallo gezondheidsgroep geeft geen medisch advies, geen diagnose of behandeling.