Cystocele: symptomen, oorzaken, behandelingsopties

X

Definitie

Wat is een cystocele?

Cystocele is een aandoening bij blaasaandoeningen waarbij de isolerende wand tussen deze organen en de vagina verzwakt waardoor de blaas in het vaginale gebied valt of valt.

De blaas is een buidelachtig orgaan in het bekken dat dient om urine op te vangen. De vrouwelijke blaas wordt ondersteund door een spierwand aan de voorkant van de vagina. Deze muren kunnen echter met de jaren zwakker worden.

Zwangerschap, bevalling en bekkenoperaties zoals hysterectomie kunnen ook de vaginale wanden verzwakken. Als de toestand erg zwak is, zal de vaginale wand de blaas niet meer kunnen ondersteunen waardoor de blaas in de vagina valt.

Cystocele is een vrij veel voorkomende medische aandoening. Ongeveer 40% van de vrouwen ouder dan 50 jaar zal last hebben van verminderde bekkenorganen, en 10% van hen zal een operatie moeten ondergaan om organen te verwijderen of om urine-incontinentie (lekkende urine) te ervaren.

Niet alle vrouwen met een verminderde blaas hebben dezelfde aandoening. Cystocele is verdeeld in vier niveaus op basis van de mate waarin de blaas afdaalt in de vagina, namelijk:

• Niveau 1 (mild): slechts een klein deel van de blaas zakt in de vagina.
• Niveau 2 (matig): De blaas zakt iets verder tot hij de vaginale opening raakt.
• Niveau 3 (ernstig): een deel van de blaas steekt uit het lichaam door de vaginale opening.
• Niveau 4 (volledig): De hele blaas bevindt zich buiten de vagina en gaat meestal gepaard met de afdaling van andere organen zoals de baarmoeder, het rectum en de darmen.

Een hangende blaas (cystocele) veroorzaakt meestal problemen bij het plassen, ongemak en stressincontinentie. Stressincontinentie is het lozen van urine elke keer dat u hoest, niest of duwt.

Niet alleen de blaas, maar ook andere lichaamsorganen kunnen in de vagina vallen, waaronder de baarmoeder, dunne darm en endeldarm. Indien onbehandeld, kan cystocele de stoelgang verstoren, wat resulteert in schade aan het rectum of de ontlasting uit het zicht.

Symptomen

Wat zijn de symptomen van een cystocele?

Het eerste symptoom van een cystocele dat vrouwen ervaren, is het optreden van druk in de vagina of blaas. Bovendien zijn de kenmerken van een cystocele die meestal verschijnen:

• Pijn of ongemak in het bekken, onderbuik en tijdens het zitten.
• Er is weefselafscheiding uit de vagina (soms bloeden en pijnlijk wanneer erop wordt gedrukt).
• Er zit een knobbel in de vagina.
• Moeite met plassen
• Het gevoel niet helemaal te plassen (anyang-anyangan).
• Stress-incontinentie (plassen bij niezen, hoesten, persen enz.).
• Frequente blaasontstekingen.
• Pijn tijdens seks.
• Bedplassen tijdens seks.
• Onder rug pijn.

Sommige vrouwen met een licht hangende blaas vertonen soms geen symptomen. Er kunnen symptomen zijn die hierboven niet worden vermeld. Raadpleeg een arts als u verdachte symptomen voelt.

Oorzaak

Wat zorgt ervoor dat de blaas valt?

Cystocele is een aandoening die door meerdere factoren tegelijk wordt veroorzaakt. Zonder het te beseffen, kunt u een aantal aandoeningen hebben die uw bekkenbodemspieren verzwakken, evenals de ligamenten (bindweefsel) die uw blaas, urethra, baarmoeder en rectum ondersteunen.

Deze omstandigheden zorgen ervoor dat de ondersteunende spieren breken van de ligamenten of bekkenbeenderen. In feite moeten deze spieren stevig vastzitten.

Over het algemeen zijn een aantal aandoeningen die de bekkenspieren kunnen verzwakken:

• Zwangerschap en vaginale bevalling. Dit is de hoofdoorzaak van cystocele. De bevalling legt veel druk op de ondersteunende spieren van de blaas.
• Oude leeftijd​Naarmate u ouder wordt, worden uw lichaamsspieren zwakker.
• Menopauze. Het hormoon oestrogeen, dat de kracht en gezondheid van vaginaal weefsel handhaaft, wordt niet meer aangemaakt nadat een vrouw in de menopauze is gekomen.
• Ik heb een bekkenoperatie gehadbijvoorbeeld een hysterectomie (verwijdering van de baarmoeder).

Triggers

Wie loopt er meer risico om een ​​cystocele te ontwikkelen?

Het risico op een cystocele is groter bij mensen met de volgende aandoeningen:

• Een familiegeschiedenis van cystocele hebben.
• Obesitas ervaren.
• Lijdt aan een luchtwegaandoening waardoor hij vaak hoest.
• Lijdt aan constipatie waardoor hij vaak duwt.
• Regelmatig zware lichamelijke activiteit.
• Regelmatig tillen van zware voorwerpen.

Diagnose

Hoe een cystocele diagnosticeren?

Om te bepalen of uw blaas in uw vagina zakt, zal uw arts naar uw symptomen vragen. De arts gaat dan verder met een onderzoek van het bekkengebied en de intieme organen.

Als de resultaten van het onderzoek niet duidelijk zijn, zal de arts meestal een onderzoek uitvoeren met een cystouretrogramma of röntgenfoto tijdens het urineren. Dit onderzoek heeft tot doel de vorm van de blaas te zien en de oorzaak van het vallen van de blaas.

In bepaalde gevallen moet de arts mogelijk via cystoscopie in de urethra en de blaas kijken. Bij deze procedure wordt een lange, kleine buis met een camera in de urinewegen ingebracht.

De arts kan ook verschillende delen van de maag onderzoeken of röntgenfoto's maken. Na de diagnose moet u mogelijk ook zenuw-, spier- en urinestroommetingen ondergaan om de meest geschikte behandeling te bepalen.

Indien dit nodig wordt geacht, kan de arts het onderzoek voortzetten met urodynamische tests of urodynamische video's. Deze test, ook bekend als een blaas-ECG, wordt meestal gedaan om de relatie tussen druk en volume in de blaas te meten.

Behandeling

Hoe cystocele behandelen?

Niveau 1 (milde) cystocele die geen pijn of ongemak veroorzaakt, vereist meestal geen medische behandeling. Uw arts kan u alleen vragen activiteiten te vermijden die uw toestand kunnen verergeren, zoals overbelasting of het tillen van zware voorwerpen.

Voor ernstigere gevallen zal de arts een aantal factoren in overweging nemen, zoals leeftijd, lichamelijke conditie, gekozen behandeling en ernst. Van hieruit bepaalt de nieuwe arts de meest geschikte behandeling en de noodzaak van een operatie.

De volgende zijn behandelingsopties voor cystocele:

1. Pesarium

Een pessarium is een apparaat dat in de vagina wordt geplaatst om de blaas te verplaatsen. Pessaria worden meestal gebruikt met oestrogeencrèmes om infectie en erosie van de vaginale wanden te voorkomen.

Sommige soorten pessaria kunnen op zichzelf worden geïnstalleerd om het de patiënt gemakkelijker te maken. Er zijn echter ook soorten pesarium die moeten worden verwijderd, schoongemaakt en vervangen door medisch personeel.

2. Oestrogeenhormoontherapie

Oestrogeen speelt een belangrijke rol bij het behouden van de kracht van de vaginale spieren, inclusief de spieren die de blaas ondersteunen. Oestrogeentherapie heeft tot doel de vaginale spieren na de menopauze te versterken en te verzorgen, zodat deze kan helpen bij cystocele.

3. Cystocele operatie

Chirurgie is een geschikte optie wanneer de cystocele niet met een pessarium kan worden gerepareerd. De arts maakt incisies in de blaas en vagina. Vervolgens wordt het verkleinde gebied gesloten en worden de vaginale wanden weer versterkt.

Afhankelijk van de procedure kan de operatie worden uitgevoerd onder algemene, regionale of lokale anesthesie. Voor een kleine ingreep mogen veel patiënten op dezelfde dag naar huis.

Na de operatie kunnen patiënten na zes weken terugkeren naar hun normale activiteiten. Tijdens de eerste zes maanden moet u echter de inspannende activiteit verminderen, zodat de blaas niet onder zware druk komt te staan.

4. Elektrische stimulatie

Bij elektrische therapie plaatst de arts een elektrische leiding op de zwakke vaginale of bekkenbodemspieren. Het apparaat zal laagspanningselektriciteit geleiden die als een signaal naar het zenuwstelsel werkt om spieren te laten samentrekken.

Er zijn ook elektrische stimulatoren die zenuwen van buiten het lichaam magnetisch kunnen stimuleren zonder ze in de vagina te hoeven inbrengen. Naast het activeren van de bekkenspieren kan deze methode ook urine-incontinentie of een overactieve blaas genezen.

5. Biofeedback

Beginsel biofeedback is om de activiteit van de spieren in het bekkengebied en de vagina te volgen door sensoren aan het gebied te bevestigen. De arts zal u vragen om activiteiten te doen om deze spieren te versterken en vervolgens hun weeën te controleren.

6. Kegel-oefeningen

Deze oefening staat al lang bekend als een manier om de bekkenspieren te versterken. Kegel-oefeningen kunnen worden gebruikt om milde of matige cystocele te behandelen, of om de behandeling van ernstigere cystocele te ondersteunen.

Preventie

Hoe cystocele te voorkomen?

Hier zijn enkele eenvoudige stappen die u kunnen helpen cystocele te voorkomen:

• Eet voedingsmiddelen met veel vezels en veel vocht om constipatie te voorkomen.
• Niet persen tijdens stoelgang.
• Vrouwen die vaak last hebben van obstipatie, moeten onmiddellijk een arts raadplegen voor behandeling.
• Zorg voor een gezond lichaamsgewicht om zwaarlijvigheid te voorkomen.

Cystocele is het verlagen van de blaas door verzwakking van de vaginale spierwand. Deze aandoening verstoort niet alleen het urinestelsel, maar kan ook andere organen in het bekkengebied aantasten.

Net als bij andere blaasaandoeningen, is de behandeling optimaal als deze aandoening zo vroeg mogelijk wordt ontdekt. Als u symptomen van een verminderde blaas ervaart, raadpleeg dan onmiddellijk een arts om de juiste behandeling te krijgen.