Strabismus (gekruiste ogen): eigenschappen

Wat is strabismus

Strabismus of scheelzien is een aandoening waarbij de posities van de twee ogen niet parallel zijn en ze in verschillende richtingen bewegen. In deze toestand is het ene oog meestal naar voren gericht, maar het andere oog kan naar de zijkant, naar boven of naar beneden kijken.

De oorzaak van scheelzien (strabismus) is een slechte controle van de oogspieren. Daarom zal het ene oog in een bepaalde richting focussen, terwijl het andere oog in een andere richting kijkt.

Na verloop van tijd zal het oog dat zwakker en minder gebruikt wordt, resulteren in het fenomeen van "lui oog" of amblyopie. Deze aandoening kan permanent verlies van het gezichtsvermogen veroorzaken.

Squints kunnen worden behandeld met behulp van een speciale bril of chirurgische ingrepen.

Hoe vaak komt deze aandoening voor?

Strabismus is een oogaandoening die vaker voorkomt bij kinderen. Ongeveer 1 op de 20 kinderen ontwikkelt symptomen van scheelzien.

Bij kinderen verschijnen scheelzien meestal bij de geboorte. Loensen bij baby's worden echter vaak pas gediagnosticeerd als de baby 3 maanden oud is.

Ondertussen zijn er niet een paar gevallen van scheelzien op volwassen leeftijd. Squints bij volwassenen kunnen worden veroorzaakt door bepaalde ziekten of gezondheidsproblemen.

Type kruisoog (strabismus)

Strabismus is onderverdeeld in verschillende soorten. De classificatie van gekruiste ogen is verdeeld op basis van de richting waarin het oog kijkt, waaronder:

• Binnenwaarts (esotropie)
• Buitenwaarts (exotropie)
• Opwaarts (hypertropie)
• Neerwaarts (hypotropie)

Naast de richting van de oogbeweging, kunnen de soorten gekruiste ogen ook worden onderscheiden op basis van de frequentie van hun voorkomen en welk deel van het oog is aangetast.

De volgende zijn enkele van de meest voorkomende soorten scheelzien.

1 ​Accommoderende esotropie

Dit type scheelzien komt het meest voor, vooral bij kinderen van 2 jaar of ouder. Accommoderende esotropie komt meestal voor bij mensen die lijden aan hypermetropie of verziendheid.

In deze toestand kijkt het ene oog vooruit, maar het andere oog beweegt naar binnen. Als gevolg hiervan heeft het oog meer inspanning nodig om zich te kunnen concentreren op het zien van objecten eromheen.

Accommoderende esotropie kan met een bril worden behandeld, maar soms is een operatie aan de spieren van één oog nodig om deze aandoening te behandelen.

2 ​Intermitterende exotropie

Dit type kruisoog treedt op als beide ogen niet tegelijkertijd kunnen bewegen. Het ene oog zal zich op het object concentreren of in een bepaalde richting bewegen, terwijl het andere oog in een andere richting zal bewegen.

Intermitterende exotropie kan voorkomen bij mensen van elke leeftijdsgroep. De behandeling voor deze aandoening is meestal met behulp van een bril, oogoefeningen of een operatie aan een van de oogspieren.

3. Esotropie bij zuigelingen

Een ander type scheelzien is infantiele esotropie ​Deze gekruiste ogen worden vaak aangetroffen bij baby's jonger dan 6 maanden. Deze aandoening wordt gekenmerkt doordat beide ogen naar binnen naar het oog bewegen.

Binnenwaartse beweging van het oog komt aanvankelijk slechts af en toe voor, maar zal na verloop van tijd permanent zijn.

Tekenen en symptomen

Wat zijn de tekenen en symptomen van gekruiste ogen (strabismus)?

Strabismus komt vaker voor bij zuigelingen, peuters en kinderen. Tegen 3 of 4 maanden moeten de ogen van uw baby zich kunnen concentreren op een dichtbijgelegen voorwerp, met de ogen recht en gelijkmatig. Vanaf de leeftijd van 6 maanden kunnen baby's zich concentreren op het zien van verre objecten.

Bij zuigelingen en kinderen met gekruiste ogen zal de positie van de ogen echter veranderingen en verschillen in de bewegingsrichting ervaren wanneer men op bepaalde objecten probeert te focussen.

De meeste kenmerken van strabismus kunnen duidelijk worden gevoeld of gezien, maar er zijn ook mensen die op elk moment symptomen ervaren, zoals een tijdje verschijnen en dan verdwijnen.

De meest voorkomende tekenen en symptomen van starbismus zijn:

• De positie van de twee ogen is niet parallel
• De twee ogen kijken niet in dezelfde richting
• Dubbel zicht
• Eén oog sluiten terwijl je probeert te focussen op een specifiek object
• Ongecoördineerde oogbewegingen (beide ogen bewegen niet tegelijkertijd)
• Verlies van gezichtsvermogen

Het opsporen van squints bij baby's en kinderen kan voor sommige ouders een beetje moeilijk zijn. Als uw baby of kind vaak één oog sluit of vaak de stand van zijn hoofd aanpast, moet u mogelijk alert zijn en uw kind door een arts laten controleren.

Wanneer moet ik naar een dokter?

Deze visuele stoornis moet onmiddellijk door een arts worden onderzocht. Raadpleeg onmiddellijk een oogarts als het kind een of meer van de bovenstaande symptomen ervaart.

U moet ook onmiddellijk een arts raadplegen als uw kind symptomen vertoont, zoals:

• Gekruiste ogen bij het kijken in een bepaalde richting
• Het oog voelt pijnlijk en stijf aan
• Ogen moeilijk te bewegen
• Hoofdpijn elke keer dat u zich probeert te concentreren op het zien
• Het zicht in één oog neemt af

Houd er ook rekening mee dat kinderen op school leerproblemen ervaren die worden veroorzaakt doordat het kind de leerstof niet duidelijk op het bord kan zien.

Oorzaak

Wat veroorzaakt scheelzien (strabismus)?

In de meeste gevallen wordt de oorzaak van scheelzien beïnvloed door erfelijkheid, dus het wordt ook wel aangeboren strabismus genoemd. Over het algemeen worden squints veroorzaakt door beweging van de oogspieren die niet goed werken.

Zoals beschreven in de American Optometric Association, zijn er 6 verschillende spieren in elk oog. Deze spieren werken samen om het oog te bewegen. Op die manier kunnen uw beide ogen zich concentreren op het tegelijkertijd zien van een object.

Bij mensen met strabismus kunnen de oogspieren niet samenwerken. Hierdoor stelt het ene oog scherp op een object, terwijl het andere in een andere richting kijkt.

Hierdoor stuurt het netvlies twee verschillende signalen naar de hersenen. Dit kan de hersenen natuurlijk verwarren bij het verwerken van signalen in afbeeldingen. Vaak negeren de hersenen de signalen van ogen die gefocust zijn en waarvan de bewegingen zwakker zijn.

Als dit doorgaat, kan het oog dat door de hersenen wordt genegeerd, in functie afnemen en geleidelijk het vermogen verliezen om goed te zien. Dit verlies van gezichtsvermogen wordt amblyopie of "lui oog" genoemd. Amblyopie die het eerst optreedt, kan ook de oorzaak zijn van scheelzien.

Daarnaast zijn er ook verschillende gezondheidsproblemen die scheelzien bij kinderen kunnen veroorzaken, zoals:

• Apert-syndroom (een genetische aandoening die de groei van de schedel beïnvloedt)
• Hersenverlamming
• Aangeboren rubella
• Hemangioom bij het oog tijdens de kindertijd
• Incontinentia Pigmenti-syndroom (een zeldzame genetische aandoening die de huid aantast)
• Noonan-syndroom (een zeldzame genetische aandoening die het uiterlijk van het gezicht beïnvloedt)
• Prader-Willi-syndroom (een genetische aandoening waardoor zwakke spieren ontstaan)
• Retinopathie bij prematuren (aandoeningen aan de ogen)
• Retinoblastoom (zeldzame kanker van het netvlies)
• Traumatische hersenschade
• Trisomie 18 (een genetische aandoening die geboorteafwijkingen veroorzaakt)
• Andere ziekten die verlies van het gezichtsvermogen veroorzaken

Hoewel strabismus dat pas op volwassen leeftijd verschijnt, wordt veroorzaakt door:

• Botulisme
• Diabetes (veroorzaakt een aandoening die verworven paralytisch scheelzien wordt genoemd)
• Ziekte van Graves
• Guillain-Barré-syndroom
• Letsel aan het oog
• Hersenverlamming
• Vergiftiging door schaaldieren
• Beroerte
• Traumatische hersenschade
• Verlies van gezichtsvermogen door oogziekte of andere aandoeningen.

Risicofactoren

Wat verhoogt mijn risico op scheelzien (strabismus)?

Cross-eyed is een aandoening die mensen van alle leeftijden en rassen kan treffen. Er zijn echter factoren die het risico van een persoon op het ontwikkelen van strabismus kunnen vergroten.

Hier zijn enkele van de risicofactoren die deze visusstoornis kunnen veroorzaken:

• Afstammelingen van gezinnen met gekruiste ogen of andere visuele beperkingen
• Genetische aandoeningen die zichtproblemen veroorzaken
• Afwijkingen in de hersenen, zoals hydrocephalus, het syndroom van Down, beroerte, hersenletsel, hersenverlamming of een hersentumor
• Virale infecties zoals mazelen
• Oogaandoeningen zoals lui oogziekte (amblyopie), verziendheid of schade aan het netvlies
• Oogcomplicaties van diabetes

Diagnose

Hoe diagnosticeren artsen deze aandoening?

Raadpleeg onmiddellijk een arts als u of uw kind symptomen van scheelzien heeft. Een vroege behandeling kan het risico op blindheid of permanent verlies van het gezichtsvermogen verminderen.

Tijdens het diagnoseproces voert de arts een lichamelijk onderzoek uit, inclusief een gedetailleerd oogonderzoek. De arts zal verschillende aspecten controleren, zoals:

• Test hoornvlies lichtreflex om gekruiste ogen te controleren
• Test bedekken / blootleggen om oogbewegingen en eigenaardigheden in oogbewegingen te ontdekken
• Een gezichtsscherptetest om te bepalen hoe ver het oog kan focussen, kan een refractietest zijn
• Retina-onderzoek om de achterkant van het oog te onderzoeken

Als de arts andere begeleidende symptomen ziet, kan de arts de hersenen en het zenuwstelsel onderzoeken. Artsen kunnen voorstellen om hersentests te ondergaan om deze mogelijkheid te bevestigen hersenverlamming of het Guillain-Barré-syndroom.

Behandeling

De verstrekte informatie is geen vervanging voor medisch advies. Raadpleeg ALTIJD uw arts.

Wat zijn de behandelingen voor strabismus?

De behandeling van strabismus is gericht op het verminderen van het risico op complicaties, zoals amblyopie of blijvende blindheid. Hoe eerder de symptomen worden behandeld, hoe effectiever de behandelresultaten zullen zijn.

Hier zijn enkele behandelingsopties voor gekruiste ogen:

• Gebruik van een bril of contactlenzen, vooral als er andere zichtproblemen zijn, zoals verziendheid.
• Het gebruik van prismalenzen, dit zijn dikkere lenzen om oogbewegingen te verminderen die moeilijk te focussen zijn op het zien in één richting.
• Gebruik een ooglapje dat wordt gedragen om het deel van het oog te bedekken dat het beste werkt. Dit wordt gedaan om het zichtvermogen van het zwakkere oog te verbeteren.
• Injectie botulinumtoxine of botox die wordt geïnjecteerd in een van de oppervlaktespieren van het oog.
• Oogspiertherapie om visuele focus te trainen en de coördinatie van oogspierbewegingen te verbeteren.
• Operatie om beschadigde oogspieren te herstellen door de vorm of positie van de oogspieren te veranderen. Deze behandeling gaat ook gepaard met oogspiertherapie.

Wat zijn enkele veranderingen in levensstijl of huismiddeltjes om scheelzien (strabismus) te behandelen?

Hier zijn levensstijl- en huismiddeltjes die u kunnen helpen bij het omgaan met scheelzien:

• Oogoefeningen of oefeningen zijn goed om beide ogen te versterken of te laten rusten.
• Het dragen van een ooglapje om een ​​goed functionerend oog te bedekken, kan zwakke ogen helpen.
• Gebruik altijd visuele hulpmiddelen, een bril of contactlenzen, om duidelijk te zien.
• Ervaren chronische stress overwinnen.
• Train en onderhoud een gezond dieet, vooral voor de gezondheid van de ogen.