Vrouwenbesnijdenis, dodelijke rituelen van genitale verminking & bull; hallo gezond

Genitale verminking van vrouwen, of beter bekend als vrouwenbesnijdenis, is volgens gegevens van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) altijd gezien als een oud ritueel dat algemeen wordt toegepast in een aantal landen in Afrika en het Midden-Oosten.

In het meest recente wereldwijde onderzoek van UNICEF wordt voor het eerst opgemerkt dat dit fenomeen nu ook in Indonesië wijdverspreid is. De enquête, gepubliceerd in februari 2016, meldde dat naar schatting 60 miljoen vrouwen en meisjes de gevaarlijke procedure hebben meegemaakt. Dit, geciteerd uit The Jakarta Post, plaatst Indonesië op de derde plaats, na Egypte en Ethiopië, wat betreft de hoge incidentie van vrouwenbesnijdenis. Dit heeft ertoe geleid dat het aantal vrouwen en meisjes wereldwijd dat deze rituele praktijk heeft aanvaard, is geschat tot 200 miljoen (voorheen 130 miljoen) in 30 landen waar sinds 2014 vrouwelijke genitale verminking wordt toegepast.

Traditie en religie hangen nauw samen met de praktijk van vrouwenbesnijdenis

Genitale verminking van vrouwen wordt gedefinieerd als elke vorm van procedure waarbij een deel of alle uitwendige geslachtsorganen van de vrouw worden verwijderd, gesneden of verwijderd, of waarbij om niet-medische redenen letsel aan de vrouwelijke geslachtsorganen wordt toegebracht.

De redenen waarom genitale verminking van vrouwen wordt uitgevoerd, variëren van regio tot regio en in de loop van de tijd, inclusief het ontstaan ​​van een combinatie van sociaal-culturele factoren in gezins- en gemeenschapswaarden, bijvoorbeeld:

• Sociale druk om te conformeren aan wat de mensen om hen heen al generaties lang doen, evenals de behoefte om zich geaccepteerd te voelen als een gehoorzaam lid van de samenleving en de angst om uitgesloten te worden van sociale relaties.
• Deze praktijk wordt gezien als onderdeel van de viering van de puberteit door een meisje en is belangrijk als cultureel erfgoed van de samenleving.
• Hoewel de praktijk van vrouwenbesnijdenis geen verplichting is voor enig religieus ritueel, zijn er nog steeds veel religieuze doctrines die deze praktijk rechtvaardigen en toestaan.
• In veel samenlevingen is vrouwenbesnijdenis een voorwaarde voor het huwelijk, en soms een voorwaarde om reproductieve rechten te hebben en kinderen te krijgen. De gemeenschap denkt ook dat genitale verminking de vruchtbaarheid van vrouwen zal verhogen en de veiligheid van de baby zal bevorderen.
• Vrouwenbesnijdenis wordt gezien als de garantie van vrouwelijke maagdelijkheid vóór het huwelijk en trouw aan de partner tijdens het huwelijk, evenals het vergroten van seksuele opwinding bij mannen.

Vrouwenbesnijdenis wordt algemeen toegepast bij meisjes onder de 11 jaar, ongeacht de gevaren, omdat de samenleving de sociale voordelen ervan belangrijker vindt dan de toekomstige gezondheidsrisico's.

Wat is de procedure om vrouwenbesnijdenis te doen?

Genitale verminking van vrouwen wordt gewoonlijk uitgevoerd door ouderlingen in de gemeenschap (meestal, maar niet altijd, vrouwen) die door de gemeenschap zijn aangesteld om de taak uit te voeren, of met de hulp van een traditionele vroedvrouw. Deze praktijk kan ook worden beoefend door een traditionele genezer of traditionele kraamverzorgende, een mannelijke kapper of soms een familielid.

In bepaalde gevallen verlenen medische professionals diensten voor de praktijk van vrouwenbesnijdenis. Dit wordt de "medicalisering" van vrouwenbesnijdenis genoemd. Volgens een recente schatting van de UNFPA krijgt ongeveer 1 op de 5 meisjes een behandeling voor vrouwenbesnijdenis door een professionele zorgverlener.

De praktijk van vrouwenbesnijdenis wordt uitgevoerd met messen, scharen, scalpels, stukjes glas of zelfs scheermesjes. Anesthetica en antiseptica worden niet vaak gebruikt in traditionele procedures, tenzij ze worden uitgevoerd onder toezicht van een arts. Na de infibulatieprocedure (het doorsnijden van de hele clitoris, kleine schaamlippen en een deel van de grote schaamlippen), worden de benen van de meisjes meestal samengebonden zodat het kind 10-14 dagen niet kan lopen, waardoor littekenweefsel kan ontstaan.

Waarom wordt vrouwenbesnijdenis als gevaarlijk beschouwd?

Ondanks de gemeenschapsovertuigingen en redenen om het toe te passen, is de vrouwenbesnijdenisprocedure niet veilig - zelfs niet als het wordt uitgevoerd door een getrainde zorgverlener in een steriele omgeving. De medicalisering van vrouwenbesnijdenis biedt alleen valse veiligheidsgaranties en er is geen medische rechtvaardiging om dit te doen.

Genitale verminking van vrouwen heeft ernstige gevolgen voor de seksuele en reproductieve gezondheid van vrouwen. De ernst van de impact van vrouwenbesnijdenis hangt af van een aantal factoren, waaronder het type ingreep, de expertise van de behandelaar, omgevingsfactoren (steriliteit en veiligheid van de oefenterrein en gebruikte apparatuur), en het niveau van weerstand en algemene gezondheid van elk individu dat de procedure ontvangt. Complicaties kunnen optreden bij alle soorten genitale verminking, maar het gevaarlijkste is infibulatie, ook bekend als type 3.1 vrouwenbesnijdenis.

1. Complicaties die de dood kunnen veroorzaken

Onmiddellijke complicaties zijn onder meer chronische pijn, shock, bloeding, tetanus of infectie, urineretentie, ulceratie (open wond die niet geneest) in het genitale gebied en schade aan het omliggende weefsel, wondinfectie, blaasontsteking, hoge koorts en sepsis. Hevig bloeden en infectie kunnen zo ernstig worden dat ze de dood tot gevolg hebben.

2. Moeilijkheden om zwanger te worden of complicaties tijdens de bevalling

Sommige vrouwen die vrouwenbesnijdenis ondergaan, kunnen het moeilijk vinden om zwanger te raken, en degenen die wel zwanger worden, kunnen complicaties krijgen tijdens de bevalling. Een recente studie wees uit dat, in vergelijking met vrouwen die nog nooit een vrouwenbesnijdenisprocedure hadden ondergaan, degenen die deze procedure kregen, een grotere kans hadden op een keizersnede, episiotomie en langer verblijf in het ziekenhuis, en postpartumbloeding.

Recente schattingen van de WHO, UNICEF, UNFPA, Wereldbank en UNDP melden dat sommige van de landen met de hoogste incidentie van vrouwenbesnijdenis ter wereld ook hoge moedersterfte en hoge moedersterfte hebben.

3. Babysterfte bij de geboorte

Vrouwen die infibulatieprocedures ondergaan, hebben een grotere kans op een bevalling die langer duurt en vol obstakels is, wat soms leidt tot kindersterfte en obstetrische fistels. Foetussen van moeders die genitale verminking hebben ondergaan, hebben een significant verhoogd risico op overlijden bij de geboorte.

4. Gevolgen op lange termijn

Gevolgen op lange termijn zijn onder meer bloedarmoede, vorming van cysten en abcessen (met pus gevulde knobbels als gevolg van bacteriële infectie), vorming van keloïde littekenweefsel, schade aan de urethra resulterend in langdurige urine-incontinentie, dyspareunie (pijnlijke geslachtsgemeenschap), seksuele disfunctie, risico op overdracht van hiv, en ook andere psychologische effecten.

5. Psychisch trauma

Kinderen die op oudere leeftijd vrouwenbesnijdenis krijgen, kunnen trauma oplopen dat een aantal emotionele problemen in hun leven veroorzaakt, waaronder:

• Depressie
• Zich zorgen maken
• Posttraumatische stressstoornis (PTSD), of een langdurige reconstructie van de ervaring
• Slaapstoornissen en nachtmerries

Psychologische stress door de ervaring kan leiden tot gedragsstoornissen bij kinderen, wat nauw verband houdt met verlies van vertrouwen en instincten van genegenheid voor zorgverleners.

Vrouwenbesnijdenis wordt beschouwd als een handeling van kindermishandeling en is in strijd met de mensenrechten

In sommige landen wordt de procedure voor genitale verminking van vrouwen uitgevoerd tijdens het vroege leven van de baby, dat wil zeggen een paar dagen na de geboorte. In andere gevallen zal deze procedure worden uitgevoerd tijdens de kindertijd, de periode voorafgaand aan het huwelijk, na het huwelijk, tijdens de eerste zwangerschap of vlak voor de eerste bevalling.

Dr. Babatunde Osotimehin, uitvoerend directeur van UNFPA, werd geciteerd door de BBC en benadrukte dat de praktijk van vrouwenbesnijdenis een schending van de mensenrechten is van het recht op leven, lichamelijke integriteit en persoonlijke gezondheid. Bovendien benadrukte Osotimehin dat alle vormen van vrouwelijke genitale verminking kindermishandeling zijn.

Cultuur en traditie vormen de ruggengraat van het menselijk welzijn, en argumenten rond cultuur kunnen niet worden gebruikt om geweld tegen mensen, mannen en vrouwen te rechtvaardigen. Elke vorm van genitale verminking van vrouwen op welke manier dan ook is onaanvaardbaar vanuit het oogpunt van de volksgezondheid en vormt een schending van de medische ethiek.