Leer de hersenen kennen avm: oorzaken van hoofdpijn, toevallen

Een slagadermisvorming, of kortweg AVM, is een groep abnormale bloedvaten die met elkaar zijn verbonden. AVM's kunnen in verschillende delen van het lichaam voorkomen, maar AVM's in de hersenen zijn het meest problematisch. Een andere term voor AVM is arterioveneuze fistel.

Om de redenen te begrijpen waarom AVM's gevaarlijk zijn, is het eerst belangrijk om te begrijpen hoe normale bloedvaten zich tot elkaar verhouden.

Normale arteriële en veneuze verbinding

Er zijn twee hoofdtypen bloedvaten: slagaders en aders. Slagaders transporteren zuurstofrijk bloed van het hart en de longen naar andere delen zoals spieren, botten en hersenen, terwijl aders bloed terugvoeren naar het hart en de longen om weer zuurstof te krijgen. Naarmate de slagaders dieper in de weefsels van het lichaam komen, worden ze steeds kleiner, totdat ze een punt van maximale vernauwing bereiken - deze staan ​​bekend als haarvaten. De bloedstroom vertraagt, zodat het van de slagaders naar de aderen kan worden overgebracht.

Een van de belangrijke functies van de haarvaten is dus het verlichten van een deel van de druk die op het bloed wordt geconcentreerd terwijl het door de grotere slagaders in de weefsels stroomt.

Aders verlaten de haarvaten en worden geleidelijk groter naarmate ze de organen verlaten op weg terug naar het hart en de longen om zuurstof toe te voegen.

Abnormale verbinding van slagader en ader

Hersenen AVM's zijn afkomstig van verbonden slagaders en aders in afwezigheid van haarvaten. Dit veroorzaakt druk op de slagaders omdat deze rechtstreeks naar de aders gaat die binnen het bereik van de AVM liggen. Deze zeldzame bloedstroom produceert een gebied met hoge druk en turbulentie en zorgt ervoor dat de AVM in de loop van de tijd groter wordt, waardoor de functie van het omliggende hersenweefsel wordt aangetast.

Hoe ziet een AVM in de hersenen eruit?

Brain AVM's variëren in vorm. Sommige zijn meestal klein en kunnen decennia lang niet worden gezien. Anderen vormen grote, kronkelige kanalen in de slagaders, die sterk pulseren als ze rechtstreeks in verbinding staan ​​met de ader. AVM's zijn overal in de hersenen te vinden, inclusief de hersenschors, witte stof en de hersenstam.

Wie kan mogelijk een AVM in de hersenen ervaren?

AVM's in de hersenen treffen ongeveer 0,1% van de bevolking, sommige beginnen zelfs bij de geboorte, maar treffen zelden meer dan één lid van dezelfde familie. Ze komen in gelijke mate voor bij mannen en vrouwen. Mensen beginnen over het algemeen symptomen te voelen tussen de 10 en 30 jaar, maar het is zeldzaam voor mensen ouder dan 50.

Wat zijn de symptomen van een AVM?

Ongeveer de helft van de patiënten herkent AVM's na een subarachnoïdale bloeding. De andere helft wordt getroffen door convulsies, hoofdpijn en symptomen van een beroerte zoals hemiplegie of hemiparese.

Hoe diagnosticeer ik een AVM?

De diagnose AVM wordt vaak gesteld door radiologen met alleen een CAT-scan van de hersenen. De meeste artsen voelen zich echter meer op hun gemak bij het stellen van een AVM-diagnose na het uitvoeren van een MRI-onderzoek. In gevallen waarin bloeding optreedt, kan de AVM volledig worden verduisterd door intracerebrale bloeding, waardoor een cerebrale angiogram nodig is om de uiteindelijke diagnose te bepalen.

Hoe ga ik om met AVM?

De meest voorkomende soorten behandelingen die beschikbaar zijn, zijn chirurgische resectie, endovasculaire embolisatie en stereotactische radiochirurgie, die allemaal alleen of in combinatie kunnen worden gebruikt. In het algemeen is deze behandeling bedoeld om het risico op bloedingen te verminderen en herbloeding te voorkomen.

Een probleem dat momenteel intensief wordt onderzocht, is of artsen AVM's moeten behandelen voordat ze bloedingen veroorzaken. Het blijkt dat er geen studies zijn die het risico op bloeding hebben beoordeeld wanneer de AVM scheurt en soms worden de AVM-symptomen niet behandeld. Sommige mensen geloven zelfs dat AVM's die vóór de bloeding worden gevonden, een lager risico hebben dan die gevonden na een bloeding. Desalniettemin zorgt de onzekerheid ervoor dat veel chirurgen en patiënten beslissen over een operatie, ondanks het risico dat de ingreep zelf kan leiden tot blijvend hersenletsel.

Hoe zit het met de prognose?

De prognose van een AVM hangt af van verschillende factoren, te beginnen met het feit of de AVM voor of na een bloeding is gevonden. Meer dan 90% van degenen die bloedingen ervaren, kunnen na het incident worden gered. Bij degenen bij wie AVM wordt gevonden vóór bloeding, is de prognose direct gerelateerd aan AVM-grootte, symptomen, nabijheid van vitale hersengebieden en, zoals hierboven vermeld, of de AVM al dan niet wordt behandeld.